Heel lang geleden, en nog iets over uilen, heb ik als student mij gepassioneerd overgeleverd aan de natuurstudie. Wat eens begon met geschenkboeken van mijn ouders, voor nieuwjaar, Pasen, verjaardag, Sint-Niklaas en dergelijke, werd weldra een tijdverdrijf, waar ik toch nog altijd rust en voldoening in vind.

De foto's in die boeken voedden mijn zin tot waarneming, de teksten deden het water uit mijn mond lopen. Ik liep in gedachten rond in de Afrikaanse brousse, de prairies leverden mij een aanvulling op het idee van wat in mijn kinderlijke gedachten alleen maar een nogal grote weide was, waar indianen en cowboys een kat-en-muisspel speelden, en op de ijsvlakten van de zuidpool zag ik plots een zekere De Gerlache met pelsen jassen en laarzen door de sneeuw ploeteren. Voor mij konden ijsberen en pinguins nog vrolijk samenleven, maar de winter van 1963 haalde mijn enthousiasme voor deze wereld toch snel naar realistische niveaus: het was ginder nog tienmaal zo koud, dus... niets voor mij.

De toverwereld van de Zuid-Amerikaanse oerbossen was dan wel helemaal mijn ding, Australië en Nieuw-Zeeland een niet begrepen droomland. De smaak van al deze vreemde werelden is voor mij altijd een papieren reis gebleven, en ik besefte niet dat ook hier in de lage landen een natuurdiversiteit te vinden was, die met reuzenstappen achterwaarts ging. Dat besef kwam er gaandeweg, met horten en stoten.

Toen kwam Jac. P. Thijsse in mijn leven. Mijn allereerste plantendeterminatieboek  was meteen zowat het pronkstuk van Nederland op dat gebied. Maar dat besefte ik toen nog niet. Ik heb het zelfs niet meer: het is versleten tot op de draad, en op zeker ogenblik met het oud papier verdwenen.

Gisteren heb ik een ander boek van zijn hand te pakken gekregen, en meteen kreeg ik dezelfde atmosfeer om mij heen, die me deze ganse morgen al in zijn greep heeft. Een groot, dik boek, met zeer veel tekst, en een heleboel zwart-wit-foto's ligt in zijn soberheid naast mij te pronken, en ik voel me net zo opgelaten als het kind, dat  ooit met geduldig knippen en sparen de fort-, zwarte kat-, familia-, historia- en artispunten verzamelde, er de prachtige kleurenfoto's mee bestelde, en dat zijn geluk niet op kon, toen de eerste boeken met klaar en heldere teksten door de handlangers van de Sint mij bezorgd werden. Die Sint was al lang naar het rijk van de legenden verwezen, maar hij bracht toch elk jaar nog zijn geschenkjes, die van mij altijd een papieren vorm mochten hebben.

Jac. P. Thijsse heeft altijd mijn bewondering meegedragen, maar nooit heb ik meer dan zijn praktische oblong in handen gehad. Nu heb ik een onberispelijke vijfde druk van "Het Vogeljaar" in huis, en kan mijn geluk niet op. Alleen de stofwikkel heeft de schokken van de tijd opgevangen, met een zware verkleuring en scheurtjes tot gevolg, maar die opoffering heeft wel de schoonheid van het boek gered.

Grote bladzijden vol tekst, meesterlijke foto's, soms een bladzijde groot, zoals de grote karekiet, laten me meteen wegdromen, en weer vijftig jaar jonger worden. Het hindert me beslist niet, dat zijn werk specifiek de vogelwereld van Nederland behandelt. Hier en daar zullen de accenten enigzins anders liggen, en de aanwezigheid in dit boek van de lepelaar en de aalscholver storen mij niet: sinds een twintigtal jaar zie ik de aalscholver bijvoorbeeld dagelijks in de omgeving van ons huis, in mijn jeugd was hij een daadwerkelijke exoot. De lepelaars ben ik op Texel gaan opzoeken, en nu merk ik hoe mooi de auteur hun doen en laten beschrijft, in diezelfde kolonie van de Mui, een kleine plas waar ik hen net enige dagen voor hun vertrek naar meer zuiderse oorden nog net heb kunnen zien, zonder zijn woorden gelezen te hebben. Ik las ze pas vanmorgen.

Dat ik kinderlijk blij ben met dit boek, hoef ik niet te herhalen. Het krijgt meteen zijn status van jeugdherinnering in de eregalerij van mijn bibliotheek.

56 - Jac. P. Thijsse: Het vogeljaar. (A.G. Schoonderbeek, Laren, 1942, vijfde druk. Uitstekende staat.)
57 - Poëzie 2000, het tijdschrift van poëten in spe. Tijdschrift no. 5. (Uitgave van Raymond Burini, Brussel. Met kleine aanpuntigen in balpen.)
58 - André Van Damme & Yvette Vanavermaete: Julie. Gedichtenbundel. (Uitgave in eigen beheer. Uitstekende staat.)

© Danny Peeters 05/03/2014. Mag ik vragen het  copyright te respecteren?

Foto's volgen.

Als er gelegenheden zijn, moet je ze grijpen. Bijgaande lijst van boeken, die ik vanmorgen tegen het lijf liep, bleef aan me kleven bij het buitengaan, en uiteraard na het betalen van een belachelijk lage som, terwijl er toch een paar namen tussen ziiten, die beter verdienen. Ik kan er maar beter van worden. Eigenlijk was ik nog op zoek naar enig materiaal voor de boekbinderij, maar wat doet een man als hetgeen hij zoekt niet aanwezig is? Hij zoekt dan troost in iets anders, en met een stapel boeken in de buurt, die blijk gaven van een goedkope mentaliteit, wilde hij zich wel opofferen om deze exemplaren tot betere gevoelens te brengen. Het lijstje.

44 - Cyriel Buysse: Sursum Corda. (Uitgeverij De Lage Landen Brussel, Tijdens de 2de WO uitgegeven. Goede staat.)
45 - Cyriel Buysse: De nachtelijke aanranding. (Uitgeverij De Lage Landen Brussel, waarschijnlijk derde druk, 1943, uitstekende staat.)
46 - Cyriel Buysse: Van arme menschen. (Uitgeverij De Lage Landen Brussel, Tijdens de 2de WO uitgegeven. Goede staat.)
47 - V. Huys & H. Van Duyn: De bende van Bakelandt, 2 boekdelen. (Uitgeverij De Schorpioen, Strombeek, 1969. Zeer goede staat.)
48 - Collins Cobuild English Language Dictionary. (Collins, London & Glasgow, 1988, tweede druk. Goede staat.)
49 - Bart Mesotten: Duizend kolibries. (Uitgeverij Sint-Joris, Sint-Demijn-Westrem, 1993. Uitstekend.)
50 - Toon Tellegen: In N. en andere gedichten. (Querido Amsterdam, 1989. Goed.)
51 - Toon Tellegen: Tijger onder de slakken. (id, 1994. Goed.)
52 - Marcel Smets: Voor de nacht. (Uitgeverij Sint-Joris, Sint-Denijs-Westrem, 1993. Eerste druk. Zeer goed.)
53 - Jo Govaerts: Apenjaren. (Uitgeverij Van Halewyck, Leuven, 1988. Uitstekend.)
54 - Roel Richelieu van Londersele: Een nagelaten liefde. (Poëziecentrum Gent, Bladen voor de Poëzie, tweeëndertigste jaargang, 1984, no. 1. Uitstekende staat.)
55 - Rudy Witse: Childhood's end. (Uitgeverij Contramine, Antwerpen 1984. Met beschadigingen.)

Zie ook in Geheime Sprookjes van 27 februari 2014.

© Danny Peeters 26/02/2014. Mag ik vragen het  copyright te respecteren?


Foto's volgen.

Als ik een round-up maak van de literaire activiteit, en dat houdt dus in: aankopen, catalogiseren, inkijken, lezen, vergelijken, opzoekwerk op diverse websites, notities betreffende inhoud en verbanden met andere boeken, dan heb ik het al behoorlijk druk gehad. Daar komen de lessen boekbinden nog bij, en dan moet ik aan al de rest nog beginnen... januari en februari zijn drukke tijden geweest in de Oudenaardse Blumengarten. Toch heb ik de afgelopen dagen nog een 15-tal nieuwe titels bijgekocht, die smeken om bekeken te worden. Hier dus een vlug lijstje.

20 februari 2014
29, 30, 31 en 32- Belgisch tijdschrift voor nieuwste geschiedenis, Stichting Jan Dhondt, 4 titels, jaargang 2001, delen 3 en 4; jaargang 2003, delen 1 en 2; jaargang 2003, delen 3 en 4; jaargang 2004, deel 1. (uitstekende staat)
33- Joos Florquin, Ten Huize van..., nummer 9. (Orion Desclée De Brouwer, 1973, uitstekende staat)
34- "Monsignore ... ma non troppo" Mgr J. Devroede. (uitgeverij Peeters, Leuven, 1973. uitstekende staat)
35- Jean Michel Aubevert: Bestiaire Ornithorynque. (éd. Lecoudrier, Mont-Saint-Guibert, 2005(?) Zeer goede staat)
36- Piet Schepens: Antwerpse gedenkplaten. (Druk. De Vlijt, Antwerpen, 1982. Zeer goede staat)
37- Piet Schepens: Antwerpse Standbeelden. (id., 1983. Zeer goede staat)
38- Rob Berkel & Ferran Bach: A is een koetje. (Davidsfonds/Infodok, 2003. Zeer goede staat)
 
25 februari 2014
39- diverse auteurs: L'Initiation à la musique. (Ed. du Tambourinaire, 1949. Zeer goede staat)
40- Prof. dr. Willibrord Lampen O.F.M.: Panis Angelicus. (Lannoo Tielt/Den Haag, 1955. Zeer goede staat)
41,42en 43- 8ste (1980), 9de (1981) en 28ste (2000) Jaarboek van de Geschied-en Heemkundige Kring "De Gaverstreke". (Zeer goede staat)
-derde les boekbinden.

© Danny Peeters 25/02/2014. Mag ik vragen het  copyright te respecteren?
Foto's volgen.

Het mag blijken dat het behoorlijk druk is, en dat zal nog wel een tijdje zo verder gaan. Ik ga op een loopje en chronologisch de voornaamste feiten uit boekenland aanhalen. Tot 16 januari is alles in orde, het volgende wapenfeit deed zich voor op 29 januari. Een bespreking van sommige boeken zal misschien volgen, misschien niet, maar nu kan het alleszins niet.

29 januari 2014
14 - Jan H. Mysjkin: Verlangen, Explosie (dichtbundel);
15 - Ivan Olevier: Gedichten (Poëziecentrum);
16 - Mark Meekers, Atze Van Wieren: Finale (Concept);
17 - Paul Cockx: Taalwijzer;
18 - L. Lindemans e.a. : De taalwetgeving in België;
19 - s.n/ Het geluk van erwtensoep (Davidsfonds/Literair);
20 - Elke de Jong & Hans Sleutelaar: Alle sprookjes van de lage landen.

30 januari 2014
21 -Charles Ducal: Alsof ik er haast ben. (Aankoop op Poëzieavond in de Bibliotheek van Oudenaarde - gedichtendag; Atlas Contact Amsterdam/Antwerpen, 2012) Gesigneerd en opgedragen.

04 februari 2014
22 - Rock Aly: Maar van Rozen (dichtbundel, Meddens, Brussel, 1959)

06 februari 2014
-bevestiging van inschrijving in een cursus boekbinden, gegeven in de Bibliotheek van Oudenaarde, ingericht door Vormingplus, Volkshogeschool Vlaamse Ardennen/Dender vzw.

11 februari 2014
23 - Jozef Deleu, Anne Marie Musschoot: Vlaams leesboek (bloemlezing, Lannoo, 1986)
24 - Robert Van Outryve: Diksmuide door de eeuwen heen (Inter-Filac vzw, 1981);
25 - Denijs Peeters: Marcel Cockx (Artiestenfonds, Rockoxhuis Antwerpen, 1969);
26 - Georges Bruggeman: De Buffalo's (Uitgave in eigen beheer G. Bruggeman, Roeselare, 1978);
27 - K.C. Peeters: Vlaams Sagenboek (Aurelia-Brussel & Davidsfonds-Leuven, 1981);
- eerste les boekbinden.

18 februari 2014
28 - Verzameld werk van Karel van de Woestijne (8 delen. Manteau, Brussel, 1948-1950).
- tweede les boekbinden
Details en/of foto's: later.

© Danny Peeters 18/02/2014. Mag ik vragen het  copyright te respecteren?

Deze boeken mocht ik van mijn godsdienst niet laten liggen. Ze zijn alle in goede tot uitstekende staat, en vullen het lijstje van vorige week in een geval prachtig aan. Ik kreeg bovendien 50% korting, zodat het eindverdikt eigenlijk nog best meevalt. Toch ben ik niet van plan uit die welbepaalde kast dikwijls werken weg te halen, want ze hebben het nu toch begrepen, dat sommige boeken wat meer mogen kosten. Helaas wordt er hier en daar wel eens overdreven. Het is goed naar de titels te zoeken in online-antiquariaten, maar men moet naast de prijs ook de kwaliteit kunnen vergelijken. En daar scheelt er toch nog wat aan: sommige boeken zou ik wel willen kopen, maar de prijs ligt behoorlijk hoog, omdat ze enerzijds wat afdoen van de online gevraagde prijs, maar in die winkels kent men de prijzen te goed, en zijn ze in bepaalde gevallen zelfs overdreven hoog, anderzijds is de kwaliteit van de hier aangeboden boeken in vergelijking van hun prijszetting toch gewoon niet in verhouding.

16 januari 2014
10 - Eddy D'Haenens: Hiëroglyfen, gedichten over een man, minnaar en vader. (Uitstekende kwaliteit. Uitgeverij Epo Berchem-Antwerpen, 1998).
11 - J. Verstraelen: Geschiedenis van de Westeuropese Arbeidersvereniging. (Zeer goed, gezien de leeftijd. Sociaal Economische studiën VIII, ACV Brussel, 1954)
12 - Joachim Barckhausen: Oom Paul. (tweede druk, voorlopig zonder jaar, zeer goede staat. N.V. Uitgevers-Maatschappij Oceanus Den Haag)
13 - Viewpoints, a selection from the Pictural Collections of the Library of Congress. (Alan Fern, Milton Kaplan and the staff of the Prints and Photographs Division of the Library of Congress Washington, 1975. Uitstekend)

De aansluiting bij vorige week moet gezocht worden bij Geschiedenis van de Westeuropese Arbeidersbeweging. Het boek is uitgegeven in een reeks van het ACV, onder de globale titel: Sociaal Economische Studiën, deel 8. Dat men goed wist dat het Werk over Eylenbosch in hetzelfde jaar gepubliceerd was of zou worden, blijkt uit de keuze van de geografische afbakening: het gaat in hoofdzaak over Frankrijk, Engeland en Duitsland. Maar dat maakt meteen de lectuur ervan des te interessanter, omdat Eylenbosch specifiek de oprichting van Gentse werkliedenbonden, en uiteindelijk van het ACV beschrijft, en dus in extenso het Belgische en meer bepaald het Vlaamse luik van dit aspect van de geschiedenis behandelt. Samen met nog enige boeken over de vrouwenbeweging, over socialistische groei in het algemeen, en over andere vormen en bewegingen die in de periode 1830 tot op heden de evolutie van het spreekrecht van de arbeider behandelen, heb ik een mooie collectie over dit onderwerp, dat dan ook in het deel geschiedenis van mijn bibliotheek een apart onderdeel mag vormen.

foto's zullen vanavond of morgen volgen.

© Danny Peeters 16/01/2014. Mag ik vragen het  copyright te respecteren?

Het nieuwe jaar is nog jong. Het oude moet, of mag, dus wel even bekeken worden. Hoofdzaak is dat ik mijn zolder heroverd heb. En dat ik een kleindochter bijgeërfd heb. Twee heuglijke feiten. Het jaar heeft rare draaien gemaakt, waar ik verder niet op inga. Maar dit blijft een feit: boeken staan nog steeds centraal. Om een beetje te kunnen inschatten hoeveel ik nu eigenlijk uitgeef aan boeken en toebehoren op één jaar tijd, heb ik besloten alles netjes tot op de cent te noteren. Meteen kan ik dan ook een lijstje bijhouden van mijn verwervingen, en deze blog moet daarbij zijn aandeel ook maar leveren. Dat doet hij al van oudsher, maar nu moet systematisch alles on line verschijnen. Geen snipper papier, geen houtkrul, geen tube lijm, geen potlood die in het kader van de Blumengarten aangeschaft wordt, of Scrooge noteert nauwgezet de financiële impact.

Hier alvast het lijstje van de aanschaffen van het begin van het jaar, op de fotobladzijde wordt beeldmatig getuigd van de kwaliteit of het gebrek eraan. Bij elke aankoop zal wel enig commentaar moeten geleverd worden, maar daar is geen verplichting aan. Op deze manier houd ik de schrijflust over mijn boeken dan ook maar levendig.

08 januari 2014
1 - Robert Rock: Zo strijdt Eylenbosch. (zeer goed)
2 - Rudolf van de Perre: Woorden om wakker te lezen. (uitstekend)
3 - Leo Tindemans: Dagboek van de werkgroep Eyskens. (uitst.)
4 - Gilbert Claus: Noordstar n.v. (nieuwstaat)
5 - Dieter Schneider: Sie waren die ersten. (nieuwst.)
6 - P. Da Rio & P. Bignardi: Grote altas van de fossielen, delen 1 en 2. (goed)
7 - Luc Buerman & Henri van Daele: Oost-Vlaanderen. (uitst.)
8 - Herman Van der Wee & Monique Verbreyt: De Generale Bank een permanente uitdaging. (uitst.)

09 januari 2014
9 - Otto Dudzus: Bonhoeffer Brevier. (uitst.)

© Danny Peeters 09/01/2014. Mag ik vragen het  copyright te respecteren?

Dit is raak. Dit is zeer raak. Raker kan (voorlopig) niet. Het raakt me als boekenverzamelaar. Niet dat ik veel boeken van Lanoye bezit. Maar het gaat me om iets totaal anders. Als het een tendens wordt, dat de auteur eigenlijk net zo goed als niets te zeggen heeft aan de wijze waarop zijn hart, zijn ziel en al zijn krachten verkocht worden aan het publiek, dan moeten, met Lanoye op kop, de messen maar eens geslepen worden. 

Terugkerend naar het einde van de negentiende eeuw, zie ik het nut van bijvoorbeeld coöperatieve verenigingen weer bovenkomen om de belangen van de auteurs beter te dienen dan de traditionele commercie dat dus doet. Moeten we Daens uit zijn graf halen? Ik overdrijf natuurlijk, maar dat een aantal grote namen het voortouw nemen, en gezamenlijk op zoek gaan naar alternatieven, noem ik wel een logische stap. Wie klachten heeft, moet zijn stem laten weerklinken. 

Laten we dan maar naar de loopgraven terugkeren, waar de slogan van de Vlaamse soldaten mits een mooie verjonging een pareltje kan opleveren: "Hier ons Boek. Wanneer ons recht?"

Alle stokheid op een gekje. De auteurswereld heeft toch verenigingen genoeg, om naast de belangen van de literatuur an sich ook een enkele keer de belangen van de auteurs in enge zin te verdedigen? Het artikel van Guido Lauwaert kan als pamflet tellen. Vandaag de harde kaften van de luxe-edities. Morgen de luxe-edities tout-court? en wat overmorgen?

© Danny Peeters 04/09/2013 Mag ik vragen het  copyright te respecteren?

In een artikel in de Standaard van vandaag schrijft Geert Van der Speeten dat het Stijn Streuvelshuis (foto De Standaard) een nieuw leven krijgt als schrijversresidentie. Ik ben niet geabonneerd op de Standaard, en kan het ganse artikel dus niet lezen. Zonder de minste vooringenomenheid, en op het gevaar af dat ik elementen uit dit artikel zou parafraseren, tegenspreken (hetgeen niet gevaarlijk zou mogen zijn) of verkeerd interpreteren en/of uitleggen, zijn dit mijn bedenkingen.

Het is alsof ze mijn verzuchting op facebook, naar aanleiding van het Herman Teirlinckhuis-gekrakeel, om de boel dan maar plat te gooien (voor alle duidelijkheid: grapje!) gelezen hebben. Of het schrijvershuis de beste oplossing is, weet ik niet, maar het zal alleszins een nieuw elan aan het ingeslapen museum kunnen geven.

Ik maak me alleen zorgen over het beheer van de literaire erfenis van de oude Vlaamse reus. Twee dingen krijgen daarbij mijn aandacht.

Tijdens de publieke opening, na de voorgaande restauratie van het huis, ergens begin jaren tachtig, gedroeg de massa geïnteresseerden voor het bezoek aan de schrijverswoning zich als een opdringerige bende olifanten, die zonder het minste respect de pas ontloken lentebloemen langsheen het pad, dat hier op de foto ook te zien is, doodeenvoudig plat trapten om toch maar voor de in een lange rij aanschuivende menigte naar binnen te geraken. Respectloos voor de anderen, en ook voor het landgoed op zich, was vernieling voor hen een volkomen gewettigd middel om onrechtmatige voorrang te verwerven. Hopelijk wordt in april 2014 voorzien in een regelrechte ordedienst, die de massa doodeenvoudig aan de poort laat wachten, en de bezoekers met mondjesmaat binnenlaat, zodat de cultuurhooligans kunnen in bedwang gehouden worden.

Het andere waar ik voor vrees, is de verdeling van de aandacht over de erfgoedbewaring enerzijds, en de nood aan ruimte voor auteurs, die in een rustige omgeving willen werken. Het huis lijkt groot, maar het innemen van ruimte bijt af aan overzicht over de privéomstandigheden waarin Stijn Streuvels geworden is wie hij was.

© Danny Peeters 04/09/2013 Mag ik vragen het  copyright te respecteren?

Deze geëerde koningin, overgrootmoeder van onze huidige koning, was een kunstkenner. Als leerlinge van Eugène Isaÿe knoopte ze vriendschappelijke betrekkingen aan met haar leraar, en de wedstrijd die in 1937 eerst naar de leraar genoemd werd, veranderde in 1951 van naam, om de leerlinge te eren.

Staf de Wilde, dichter en denker, heeft met de naam van deze wedstrijd een gedicht geschreven, dat de grenzen van de muziek overschrijdt. Zet je neer, lees, herlees, en denk na. Er zijn bodems.

Koningin Elisabethwedstrijd 

een virtuoos op de viool
heeft hét concerto gekozen
en weer hoor ik jouw ontlading

weer kom ik bij jou in huis
beladen met een bandopnemer
want jij  was een werkmens
met Beethovens complete sonates
en de passie van Peter Iljitsj

weer hoor ik jouw extase
de gloed van jouw vervoering
bij de plof der pauken
de fontein van geluid
het feestelijk geweld

ach, Peters vuur en smart
terwijl een cadenza danst en lacht
jij had ze in je hart en schedel
hoewel je maar een werkmens
was, graver van een gracht

weer kom ik bij jou in huis,
mijn broer, en je vrouw is
nog in leven, je zoon een droom
nog in haar buik*: zij kon de stilte
bewaren voor het feest
van jouw extase, de ontlading
bij het roffelen van de pauk,
het lava van geluid
dat ontspruit aan de strijkers


Staf de Wilde, Koningin Elisabethwedstrijd

© Danny Peeters 01/08/2013 Mag ik vragen het  copyright te respecteren?

Het is al gauw vier jaren geleden dat ik mijn oog liet vallen op een blogbijdrage, die meer had dan alleen maar wat oppervlakkige informatie. Het was bovendien  op zijn blog de eerste bijdrage van de auteur, die duidelijk niet bang was van wat kolder. Wie als ik met een prille 60 jaar nog durft aan kabouters geloven, is een verloren romanticus, of heeft kleinkinderen. Beide omstandigheden zijn toepasbaar op mij. Toen waren die kleinkinderen nog pamperhaftig. Nu ploegen ze het gazon bij mijn dochter om.

Omdat ik na twee, drie lezingen van het lange gedicht, genaamd “De brief van Kabouter Bert” inderdaad wel onder de indruk was, schreef ik op 25 oktober 2009 op mijn oude Andebijkblog een kort, toch enigzins aarzelend commentaar. Letterlijk klonk het zo:

Soms, heel erg soms, vind je op een blog een schrijfsel dat originele literatuur blijkt te zijn en zo goed, dat je er niet goed van bent. Misschien moet hier en daar nog een zin of een vers een beetje geherformuleerd worden, maar over het algemeen val je daar in een goed opgezet plot niet over.

Als allereerste bijdrage op zijn kersverse blog staat dit lange gedicht, dat meteen ook een hilarische vertelling voor volwassenen en aanverwanten is. Ik laat hier meteen een koppeling achter, en je ziet maar wat je er zelf van denkt. Ik vind het prachtig, Rodrik.

Ik maak, tegen alle plagen, meteen ook een koppeling in mijn lijst van blogs. Met het voordeel, maar dan een zeer groot voordeel, van de twijfel.

Acute auctoritis.

De auteur heeft die “recensie” blijkbaar gesmaakt. Afgezien van een dankwoordje als commentaar op mijn eigen bijdrage, kreeg ik af en toe opnieuw een mailtje met de aankondiging van nieuw werk van zijn klavier. Zelf heb ik er geen werk meer van gemaakt, tot een paar maanden geleden Rodrik Steverlynck acute tekenen van complex auteurschap begon te vertonen. Ik werd daardoor  nog steeds niet ernstig verontrust, een gezonde veertiger maakt rond die tijd dikwijls een moeilijke periode in het leven mee. Sommigen kopen zware motoren, anderen maken wereldreizen tot in Dardennen. Deze jongen wilde boeken schrijven, en ook nog uitgeven? Het was hem gegund.

Onlangs kwamen op twee van mijn E-mailadressen berichten binnen dat hij zowaar zijn voornemen aan het realiseren was. Was de zware motor er niet gekomen, waren Dardennen in het verleden reeds bezocht? Ik weet het begot niet. Maar de symptomen wezen duidelijk op de nabije verschijning van zijn boekje: Toetsengetokkel, naar de naam van zijn blog.

Een koortsachtig E-mailverkeer tussen Rodrik en mij resulteerde in de belofte om mij een gepersonaliseerd exemplaar van zijn werk toe te zenden. Gisteren heeft de postbode dit getokkel in mijn brievenbus laten vallen, en als mijn nuptiale wederhelft haar verlofblad niet had aangevuld met als resultaat boodschappen, boodschappen en nog eens boodschappen, dan had ik deze bijdrage waarschijnlijk gisteren al aangevangen. De woorden zouden dan anders geweest zijn, dat weet ook elkeen die al eens drie woorden schrijfwerk uitgesteld heeft tot de volgende dag, om dan het ganse werk te moeten herdenken, in de wetenschap dat de geniale formuleringen, uitdrukkingen en zinswendingen die op voorhand uitgekiend waren door een nacht slaap verworden zijn tot een zinloze brei.

Lezen heb ik alleszins wel kunnen doen, gisteravond en buiten, onder dekking van een dik overhemd, en aangevallen door een gure noordooster. Vanmorgen heb ik de laatste woorden gelezen. En herlezen, wat nog niet helemaal verteerd was.

De Recensie.

Rodrik Steverlynck is een man met een ingebouwde voorraad zin voor goeddoordachte humor, die deze humor in goeddoordachte zinnen weet te verpakken. Bovendien is hij er niet vies van om de poëzie van het leven in zijn geschriften te vangen. Een soort van poëzie, die meedogenloos zijn protagonisten, inbegrepen hijzelf, te kakken te zet. Hij spaart zijn kabouters niet. Hij spaart familie noch vrienden, zelf gaat hij ook voor de bijl. Steeds op milde, grimmig-grappige, maar steeds rake en scherpe manier.

Zijn epische gedichten zijn best te smaken, en het is zeker geen belediging te stellen dat Homeros, Longfellow en Gezelle op het vlak van de epische lyriek het misschien een tikkeltje beter deden. Toch sleept Kabouter Bert de lezer mee in een voorlichtingloos avontuur, dat een onverwacht einde kent, een soort van laisser faire – laisser aller, waarbij ik zelf de bedenking maakte: en als het niet zo triest was, doorheen alle absurde humor, dan zou het nog waar kunnen zijn ook.

Op zoek naar het absolute hoogtepunt van deze kolderbundel, moest ik wachten tot het allerlaatste verhaal, dat naar mijn gevoel een perfect evenwicht heeft. “Het heertje” is grappig en grimmig, soms een beetje zielig. Maar je voelt de warmte, die ervan uitgaat. De verteller slaat nooit, dus hoeft hij ook niet te zalven. En de tekening die van het voorwerp van zijn milde spot gemaakt wordt, is van een gehalte waarvan ik ook een karikatuur van mijn eigen lichaam en geest zou kunnen verdragen.

Het hele boekje door wandel je met blote voeten in een natte weide. Je weet nooit hoe diep de moerasachtige grond is waar je doorheen stapt. Verdrinken kun je daar niet. Maar je doet er beter aan tweemaal na te denken. In dit geval: tweemaal te lezen. Sommige stukken heb ik driemaal herlezen, en ze zijn nog niet helemaal verteerd.

Als een slak en een rups plots de handen in mekaar slaan om een (levens)probleem op te lossen, weet je dat de verstokte natuurliefhebber Rodrik meer is dan een beestjeskijker anex verzorger. Als bonobo’s de onschuldige metafoor zijn voor de grote vraag des levens: Wie zijn we, waarom zijn we zo?, dan weet je dat grappen en grollen maar de verpakking zijn van een denker, die met dit boekje alleen nog maar zijn weg zoekt.

Als de zo goed als ganse familie- en vriendenkring zonder slagen en verwondingen doorheen de mangel gehaald wordt, dat zie je een man, die van mensen houdt.

Vier regeltjes uit dit boek wil ik niemand onthouden. De grootvader in mij kreeg vochtige ogen. De auteursrechten moeten even wijken. Dit is Rodrik Steverlynck, zonder de soms aangebrande, soms slijmerige, maar altijd milde humor:

Je oogjes nog knipperend tegen het licht,
je haartjes nog nat, je vuistjes nog dicht,
je lijfje en armpjes en beentjes nog klein,
maar toch al een hele grote welkom, Pepijn!

Simpel, zonder tralala, oprecht.

Ik kan geen letter terugtrekken van de eerste regel van mijn bijdrage van toen:

Soms, heel erg soms,
vind je op een blog een schrijfsel
dat originele literatuur blijkt te zijn
en zo goed,
dat je er niet goed van bent.

Rodrik Steverlynck, Toetsengetokkel. Uitgeverij Boekscout.nl, 2013.
ISBN 978-94 6206 989 3 Eerste druk

© Danny Peeters 12/07/2013 Mag ik vragen het  copyright te respecteren?